ولی‌الله شهابی در خصوص ایجاد یادمان‌های شهید در مراکز علمی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما» اظهار کرد: عده‌ای بر این باورند که دفن شهدا در دانشگاه‌ها اقدام ناصوابی است و قابل توجیه نیست چرا که روحیه دانشجویان و اساتید را افسرده می‌کند، دانشگاه‌ها را به گورستان بدل می‌کند، فضای یادمان بخشی از موقعیت فیزیک دانشگاه را اشغال می‌کند در حالیکه شهید می‌تواند مانند سایرین در گورستان دفن شود، لحن خیرخواهانه این است که، شاید افرادی به شهید اعتقادی نداشته باشند و به مقام شهید بی‌حرمتی کنند. 

وی ادامه داد: بدیهی است چنین دیدگاه‌هایی حکایت از نگاه نازل به شهید و مقام شهید است در پاسخ به چنین داوری‌ها باید تاکید کرد کسانی که شهید را مرده می‌پندارند از درک کلام خدای سبحان عاجزند که در قرآن مجید می‌فرماید: هرگز مپندارید آنان که در راه خدا کشته شدند (شهدا) مرده‌اند بلکه زنده‌اند و نزد خدا روزی می‌خورند. 

این استاد دانشگاه با اشاره به حیات داشتن و زنده بودن شهید گفت: تاثیر بر طهارت باطن مردم و آراستگی ظاهر مردم، ناظر بودن بر امور مردم، هدایت معنوی مردم، دخالت در وجدان عمومی جامعه است.

شهابی همچنین، پاسخگویی به نیاز مردم، الگو بودن برای مردم، آشنا بودن با درد مردم را از دیگر ابعاد حیات داشتن شهید برشمرد و افزود: حجیت برای دعاوی و مطالبات مردم، عزت و فخز مردم، تاریخ زنده مردم، گفتمان سالم مردم، و درس‌هایی از صبر و تاب‌آوری مردم را می‌توان از شهدا آموخت. 

وی گفت: منظور از روزی خوردن نزد خدا، بی‌تردید بهره‌مندی از فیض الهی در طول و عرض زمان است. خدای سبحان شفاعت شهید را می‌پذیرد و خدای سبحان دعای متوسل به شهید را اجابت می‌کند.

این استاد دانشگاه بیان کرد: خدای سبحان شهید را وسیله آشتی اطرافیان دور افتاده با خدا می‌کند. خداوند سبحان ثواب شهادت را در بهبودی روزگار مردم می‌گذارد. خدای سبحان خون شهید را جاری در رگهای درختان هدایت می‌کند. 

شهابی با تاکید بر اینکه شهادت یک فرهنگ و یک باور هدایت بخش است، تصریح کرد: فرهنگ شهادت برانگیزاننده و احیا کننده است. فرهنگ شهادت حیات‌بخش است.

وی گفت: فرهنگ شهادت مسئولیت‌آفرین است. فرهنگ شهادت آگاهی بخش و پیام‌آور است. فرهنگ شهادت مطالبه‌گر است. لذا قرار گرفتن شهید در سینه دانشگاه احیای فرهنگ شهادت و اصلاح باورها و اعتقادات دانش‌پژوهان است. 

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه حافظیه در شیراز یک قبر از قبور گورستان نیست بلکه نماد حیات ادبی یک ملت است، افزود: همچنین است قبور بوعلی سینا درهمدان، سعدی شیراز و خیام و عطاردر نیشابور، خوارزمی در بغداد، زکریا رازی در ری و ابوریحان بیرونی در غزنه افغانستان و دیگران در دیگر جغرافیای جهان اسلام، الگوهای اسطوره‌ای هستند و هر کس بر مزار آنان می‌رود مزار آنان بوی زندگی می‌دهد.

شهابی بیان کرد: آنان تاریخ ادبیات، پزشکی، شیمی و ریاضی سرزمین‌های اسلامی را ورق می‌زنند. لذا شهید دفاع مفدس، تاریخ سلحشوران در دفاع سرزمینی را ورق می‌زنند. و همواره بوی زندگی را به مشام مردم این سرزمین می‌رسانند. 

وی گفت: چهره‌هایی چون مدرس، مصدق، ستارخان، باقر خان، میرزا تقی خان امیر کبیر، میرزا کوچک خان جنگلی، دکتر حسابی اگر در دانشگاه‌ها مدفون می‌شدند موجب ارتقاء منزلت دانشگاه می‌شدند و دانشگاه به فیض وجود آن‌ها هویت می‌گرفت. تصور اینکه وجود ذی‌جود آنان در دل دانشگاه، تبدیل دانشگاه به گورستان است، اندیشه فرسوده و ناصوابی است. 

این استاد دانشگاه گفت: درس‌هایی از جغرافیای سرزمینی که عناصر انسانی در پیش‌روی و پسروی آن دخیل‌اند، همواره در دانشگاه بازخوانی می‌شود. از چالدران به اینطرف حدود ۵۱۰ سال پیش با شکست شاه اسماعیل اول صفوی در مقابل سلطان سلیم دولت عثمانی بخش‌های وسیعی از شرق و غرب و شمال ایران را از ایران امروزی از ایران جدا شده است.

شهابی افزود: پس از آن تاکنون بیش از ۲۵ جنگ در ایران رخ داده است به اندازه جغرافیای ایران امروزی سرزمین گسترده ایران از ایران جدا شده است و آخرین بخش جدا شده بحرین در سال ۱۳۵۱ بود که سلاطین و حکمرانان بی‌کفایت وقت با افتخار اظهارداشتند که بحرین دختری بود که عروسش کردیم.

به گفته وی؛ اما در دفاع مقدس با وجود بسیج تمام قدرت‌های جهان در مقابل ایران به همت شهدا و ایثارگران یک وجب از خاک این سرزمین از ایران جدا نشده است.

این استاد دانشگاه تاکید کرد: اعتبار امروز ایران به اقتدار دیروز دفاع مقدس و سلحشوران مومن به اسلام و انقلاب اسلامی ایران یعنی شهدای به نام و خوشنام بوده است باید بوی خاکستر آنان در فضای دانشگاه امروز بپیچد و مشام غیرتمندان به ناموس و خاک را خوش کند.

شهابی با بیان اینکه درس کتاب تاریخ برای دانشجویان وصف وقایع تاریخ است، گفت: اگر چه حقیقت دارد اما روح بخش نیست! چرا که درس تاریخ تابوت بی‌روح وقایع را حمل می‌کند و از سازندگان تاریخ فاصله دارد و حس زنده بودن تاریخ در آن احساس نمی‌شود اما حضور شهید در دانشگاه سند زنده تاریخ ودرک تاریخ است و هر صبح و شام دانشجو را به صبحگاه و شامگاه تاریخ می‌برد. 

انتهای خبر/